شهر ایمن
ایران زیبای ما در کنار همه مواهب خود زلزله خیز است و این موضوعی است که نه تنها ذهن مسوولان بلکه مردم را نیز گرفتار کرده است. اگرچه از ثبت بزرگترین زلزله تهران با قدرت ۷ ریشتر بیش از یک قرن میگذرد اما سایه وحشت آن همچنان هست. گمان نمی کنم شهروندی در تهران باشد که بیم زلزله هولناک تهران را نداشته باشد. من معتقدم که در این باره نه باید راه افراط را برویم و نه دچار تفریط شویم.
نه باید آن گونه فضاسازی کنیم که شهروندان تهران را دائما در وحشت زلزله مهیب تهران نگاه داریم و نه آن گونه عمل کنیم که غافلگیر شویم و در بحران گرفتار…
نه باید آن گونه فضاسازی کنیم که شهروندان تهران را دائما در وحشت زلزله مهیب تهران نگاه داریم و نه آن گونه عمل کنیم که غافلگیر شویم و در بحران گرفتار… در دنیای مدرن و در عصر موسوم به دیجیتال که تکنولوژی دیگر برای خود مرزی نمی شناسد و تمامی مرزها را در نوردیده هیچ پرسشی به ویژه در این عرصه بی پاسخ نیست.
نمونه های جهانی این مورد، از زلزله ژاپن گرفته تا تایوان پیش روی ما هستند…
در زلزله فروردین ماه امسال تایوان که قدرت آن ۷٫۴ ریشتر بود و در ۲۵ سال اخیر در این کشور بی سابقه بود، کشته شدگان به تعداد انگشتان دو دست بود و نه بیشتر!!! با خود بیندیشیم اگر زلزله ای با این قدرت تهران را تکان دهد.
این مثال بیانگر آن است که در علم ساختمان سازی راه حل مواجهه با زلزله وجود دارد، به شرط آنکه کار را به اهلش و به متخصص این حرفه بسپاریم. ما در ایران ساختمان سازی داریم ناظر بر ساختمان سازی هم داریم در کنار آن فهرستی از ساختمان های نا ایمن هم داریم!!!!
سناریوی عجیبی است که اگر ناظر بر عملکرد داریم پس این فهرست ساختمانهای نا ایمن از کجا در می آید؟! اینجاست که مشخص میشود یک جای کار ایراد دارد. یعنی یا برخی از سازندگان ما با علم روز منطبق نیستند که متاسفانه نیستند! یا برخی از ناظران ما ناظر نیستند که متاسفانه نیستند.
وقت آن رسیده که بدانیم، زمان تصمیم گیری پشت درهای بسته گذشته زمان بی توجهی به متخصصان واقعی گذشته، زمان نادیده گرفتن سازندگان خبره گذشته، زمان بی توجهی به علم و دانشگاه در ساخت و ساز گذشته است.
باید بپذیریم که ساخت و ساز یک صنعت است و من به عنوان ((رئیس انجمن صنعت ساختمان)) از تمام مسوولان حوزه میخواهم که روشهای کهنه تصمیم گیری در این حوزه حساس و مهم را کنار بگذارند. در تصمیم گیریها از نیروهای متخصص و با سابقه مشورت بگیرند. و از همه مهم تر بخش خصوصی را در کنار خود ببینند و نه در مقابل خود و باور داشته باشند که بخش خصوصی مشاوری رایگان و دلسوز برای سیاستگذاری است.
چندی پیش با اهتمام و درایت وزارت محترم راه و شهرسازی صورت جلسه ای را با حضور مسوولان سازمان نظام مهندسی ایران به امضا رساندیم که میتواند نوید بخش باشد.
مقرر شد از این پس انجمن صنعت ساختمان و سازمان نظام مهندسی در تصمیم سازی ها مشارکت کنند و تصمیم سازیها پشت درهای بسته نباشد و تحولاتی هم در نوسازی قوانین این سازمان صورت پذیرد که موجب مسرت است.
این حقیقتی گریز ناپذیر است که باید در عرصه ساخت و ساز تابوها را بشکنیم و کنار بگذاریم یکی از این تابوها نوع نگاه به بلند مرتبه سازی و حتی آسمانخراش سازی است. اگر شهری مقاوم در برابر زلزله می خواهیم که کمترین خسارتها و تلفات مالی و جانی را به دنبال داشته باشد حتی اگر از همین امروز هم شروع کنیم تا رسیدن به هدف راهی طولانی در پیش است. برای داشتن شهری ایمن تر راهی نیست جز آنکه کیفیت را بر کمیت ارجح بدانیم مسابقه توزیع رانت از طریق منابع بانکی و ملی برای ساخت مسکن های بی کیفیت را تعطیل کنیم به بخش خصوصی اعتماد کنیم و بدون هدر دادن منابع بانکی و صرفا با تسهیل ارائه مجوز و حذف بوروکراسی دست و پاگیر به آنها فضا دهیم.
اگر هم قرار است تا از کشورهای دیگر سازنده بیاوریم ایرادی نیست!!!
ما سازندگان نمی گوییم مثل برخی صنایع درها را ببندید و فقط راه را برای ما باز کنید. تنها خواسته ما این است که شرایط و امکاناتی را که برای آنها فراهم میکنید برای ما نیز فراهم کنید تا رقابت کنیم. بحث سرمایه گذاری و ساخت و ساز را تفکیک کنیم. سرمایه گذار در کنار یک سازنده واقعی و خبره میتوانند ساختمانی ایمن بسازند. از دانشگاه و دانشگاهی و توان داخلی بهره بگیریم. راه را برای ورود علم جدید در این عرصه بگشاییم …
دیدگاهتان را بنویسید